എന്‍റെ കൂട്ടുകാര്‍

Sunday, May 10, 2009

അതിജീവനം

പേറു കഴിഞ്ഞ്‌
ചത്ത പയ്യിനെ
ഞങ്ങള്‍ കുഴിച്ചിട്ടു.

പൈക്കുട്ടിയുടെ കണ്ണില്‍
ചുരന്ന
അകിടിലേക്കുള്ള വഴി
ഞങ്ങള്‍ വായിച്ചു.

അത്‌
നാലുകാലില്‍
വിറച്ചു വീണ്‌
പിന്നെയും എഴുന്നേറ്റു.

കണ്ണുകളില്‍ ഞങ്ങള്‍ കണ്ട
വഴിയുടെ
വെള്ളിരേഖകള്‍
എപ്പോഴോ മാഞ്ഞുപോയപോലെ...

അതു നടന്നു.

അമ്മേയെന്ന്
ഒന്നുരണ്ടുവട്ടം വിളിച്ചു.

കരഞ്ഞു . . . .

ഓരടി ഈരടി വെച്ച്‌
അത്‌
ആദ്യത്തെ
പുല്‍നാമ്പു കടിച്ചു .

(കലാകൌമുദി വാരികയില്‍ 2007 സെപ്തംബറില്‍ പ്രസിദ്ധീകരിച്ചത്‌)

27 comments:

  1. അത്‌
    നാലുകാലില്‍
    വിറച്ചു വീണ്‌
    പിന്നെയും എഴുന്നേറ്റു.....

    ReplyDelete
  2. താങ്കള്‍ടെ ബ്ലോഗ് കണ്ടു നന്നായിരിക്കുന്നു
    ഇനിയും നല്ല ശൃഷ്ടികള്‍ താങ്കളില്‍ നിന്നു പ്രതീക്ഷീക്കുന്നു

    ReplyDelete
  3. സന്തോഷ്, ഇത് കൊള്ളാം
    ചെറിയ വരികളാണെങ്കിലും മനോഹരം

    ReplyDelete
  4. പ്രകൃതി എല്ലാം പഠിപ്പിക്കുന്നു .
    അനിവാര്യതയുടെ ആദ്യ അക്ഷരങ്ങള്‍ പോലും

    ReplyDelete
  5. Hi santhosh,
    i dont kno to read malyali...but as far as pics are concerned...those are very nice....from ur pics i can estimate ur thoughts....n u lookin dashin HERO in your snap in glairs....Cheers!!!!

    ReplyDelete
  6. മനസ്സിനെ തൊടുന്ന മനോഹരമായ കവിത...

    ReplyDelete
  7. മനോഹരമെന്നോ ഗംഭീരമെന്നോ പറയാനാവുന്നില്ല . മറിച്ച് എന്തോ ഒരു ആര്‍ദ്രത ഫീല്‍ ചെയ്തു ... ആദ്യ മൂന്നുവരികളെ ചേര്‍ത്തുപിടിച്ച് മുന്നേറിയ മറ്റു വരികള്‍

    !!!

    ReplyDelete
  8. വളരെ നന്നായിരിയ്ക്കുന്നു.

    ReplyDelete
  9. വളരെ നന്നായിട്ടുണ്ട്... വരിമുറി എന്ന് ചിലര്‍ പറയുമെങ്കിലും...
    കവിതയുടെ ഭാവം ഉണ്ട്...

    ReplyDelete
  10. കവിത വായിച്ചു...
    നന്നായിട്ടുണ്ട്...
    ആശംസകള്‍...*

    ReplyDelete
  11. ശശിനാസ്May 14, 2009 at 8:58 PM

    ഈ മുംബൈ നഗരത്തിന്റെ നടുവിലും ഗ്രാമം നിങ്ങളെ വിടാതെ പിന്‍ തുടരുന്നു അല്ലെ .. നല്ലത്.... ചെറിയ കവിത വലിയ ആശയം

    ReplyDelete
  12. എല്ലാ കമണ്റ്റുകള്‍ക്കു എണ്റ്റെ അകമഴിഞ്ഞ നന്ദി ഗൊപന്‍ സാര്‍: ഇനിയും വരണം അനുഗ്രഹം എന്നു ഉണ്ടാവണം

    അരുണ്‍: തങ്ങളോട്‌ പ്രത്യേകം പറയേണ്ട കാര്യമില്ല "ഇതു നമ്മ ആള്‌"

    പാവപ്പെട്ടവന്‍, ജീനീ, ലക്ഷ്മി, ഹന്‍ല്ലലത്‌, പ്രിയ, ശ്രീ, കൂട്ടുകാരന്‍, ശ്രി ഇടമര്‍, സശിനാസ്‌ എല്ലവര്‍ക്കും എണ്റ്റെ നന്ദി.

    വീണ്ടും വരണേ....

    നിങ്ങളില്ലാതെ എനിക്കെന്തു ബ്ളോഗ്ഗിഗ്‌

    ReplyDelete
  13. നന്ദി..സന്തോഷം
    ഞാനുമെത്തിയിന്നു പല്ലശ്ശനയില്‍....
    കവിതയുടെ...
    ആ സുഖമുണ്ട് എന്നുതിരുത്തുക.
    സര്‍വ്വ ഐശ്വര്യങ്ങളും നേരുന്നു

    ReplyDelete
  14. വളരെ നന്നായിട്ടോ... മനസ്സിനെ തൊടുന്ന വരികള്‍

    ReplyDelete
  15. ആര്‍ദ്രമായൊരതിജീവനം....!
    നല്ല കവിത.

    ReplyDelete
  16. കിടാവ് ഹൃദയം കൊത്തി വലിക്കുന്നു......വാസ്തവമായ കവിത...

    ReplyDelete
  17. തൊട്ടറിയുന്നു ഈ വാക്കുകള്‍....

    ReplyDelete
  18. nalla kavita. thangalude kavithakalallam onnu vaayikkan aagrahamundu.
    Shnehapoorvam,
    Unnikrishnan

    ReplyDelete
  19. Athijeevanathinu njangaludeyum prarthanakal.. Ashamsakal...!!!

    ReplyDelete
  20. ലളിതമായ വരികളിലൂടെ ഹൃദയമൊന്നു കൊളുത്തിവലിക്കുന്ന കവിത.

    ReplyDelete
  21. njangalum nigalum cherna ee lokathinu nallakavitha nalkuvan
    santhoshinu kazinzirikunnu prakruthiye snehiku eniyum kavithakal vannu nirayum ethu nichayam asamsakalode
    grkaviyoor

    ReplyDelete
  22. Anandavalli ChandranOctober 1, 2009 at 11:11 AM

    Santhosh;
    'Athijeevanam'- kavita nannayi eshtappettu. Hridayathil thulachhu kayarunna
    nombaram, after reading that.

    ReplyDelete
  23. ഇത് ഒതുക്കവും ഏകാഗ്രതയുമുള്ള നല്ലൊരു കവിതയായി. ജീവൻ മരണത്തെ അതിജീവിക്കുന്ന പ്രപഞ്ചാനുഭവം നല്ലൊരു ചലനചിത്രമായി ഈ കവിതയിൽ.

    ReplyDelete
  24. എം.പി.ഹാഷിം said...
    പൈക്കുട്ടിയുടെ കണ്ണില്‍ ചുരന്ന
    അകിടിലേക്കുള്ള വഴി
    ഞങ്ങള്‍ വായിച്ചു.

    .............................

    കണ്ണുകളില്‍ ഞങ്ങള്‍ കണ്ട
    വഴിയുടെ
    വെള്ളിരേഖകള്‍
    എപ്പോഴോ മാഞ്ഞുപോയപോലെ



    നിങ്ങള്‍ കണ്ട വെള്ളിരെഖകളെ മായ്ച്ചു കളഞ്ഞത്

    പുല്‍നാമ്പിലേയ്ക്കുള്ള അതിജീവനത്തിന്റെ മറ്റൊരു രേഖയാണ് !



    നന്നായി ....വളരെ ...വളരെ

    ReplyDelete
  25. നന്ദി ഹാഷിം... നിങ്ങളുടെ കമെന്‍റ്‌ കാണാന്‍ വൈകി...

    ReplyDelete

നിങ്ങളും ഒരു അഭിപ്രായം പറയൂ....നല്ലൊരു ചര്‍ച്ചയ്ക്ക്‌ അതൊരു വഴിമരുന്നായെങ്കിലൊ... ???

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...